دوباره منو قلمو صبح
دوباره هدفای بزرگ
دوباره منو صدای مادرم
دوباره چشمو نگای آخرم
دوباره روزمو میسازم
اینو میدونم ک رو کمرا نورمو میتازم
اینو میدونم که ابدی میشم منم یه روزی
توهم امضای رفاقت رو تن من بدوزی
بمون و نیمه راه نشو
بالاخره مسیر باریکو دوز میکنیم ما
میشم منم بیمه نامتو
تیرگی شبای تاریکو روز میکنیم آه
هرچیزی که میدیدم برا تو
هرچیزی که چشه ماها ندیده برا من
کلی گلو پدیده برا تو
هرچی قباه و سیاه و بدیه برا من
بزار بریزه بره من و تو دریاییم
بزار بازم چکیده بگیده
یروزی میرسه که میبینی تو تمومه آتیشت
لای سیاهیا خاموشه و جوونه قاطیشه
توهم مثه من درگیر یه خونه باغ دو دره ای
مثه من پاهات آتیشه رو تیغ دو لبه ای
مثه من فراری از آدمای دو دره ای
مثه منی یه پسرک با صدای دو رگه ای
ورس ۲ :
اهمیت نداره تش
که جا پاعه رو علامتم
مهم اینه که چی میگذره جلوترم
اونی که بازیو میبره منم نهایتا
تو این پنجره ها قافیه میچینم
به دفتر ستاره ی شب زل بزنید بگید
از این حاشیه ها سیرم
بیا تا آسمونا بریم
لای ابر به فرشته ها بگیم
که خدا فقط حاکمه و نوره تو تاریکی
مثه شروع یه خاطمه یه بغض قبل گریه
که میشه واست خاطره میزاریش تو یه قطعه
اگه دیدینش به خدا بگو گفتم
که صاف تر از ایینه من کلمرو شستم و
حس خوبه بام اینه که حقیقته کالام
چون آسمون این پایینه و رو زمینم بالام
از این بابت ناراحت نباشه که خدا کنارته حتی تو اوج درداتو
اگه افتاده رو باورات خراش منم ادامه ندم بمونم تا تش با تو
موقعی که میونه ما فرقه و یه حس عجیبی میگه بهت حالا کار گیره
موقعی که حرف ما حقه ... یروزیم سر ستم به بالای دار میره
نظر خود را بنویسید