تویی آن نوبهاره دلنشینم ، به هر جایی سره راحت نشینم
دل آشوبم نمیدان کجایی ، چگونه روی ماهت را نبینم
امید چشمهای بی قراری ، به صحرای دلم باغ بهاری
مثال عطره گلها دلنشینی ، دلی بی کینه چون آیینه داری
پریشانم نگارم ، دگر طاقت ندارم که آیی در کنارم بگو تا کی ببارم ، ز عشقت بی قرارم ، سر اومد انتظارم
چرا هر روز و شب آیی به یادم ، به دام چشم تو آخر فتادم
کجایی تا ببینی از سره شوق دلم رادر ره عشق تو دام
شدم مجنون تو ای مهربانم ، چه شیرین گشته ای آرام جانم
دگر تاب فراق از تو ندارم ، نگارا برده ای تاب و توانم
نظر خود را بنویسید